INTERVIEW MET TULLIO SIMONCINI
Een van de interessantste dingen van dit boek is de ontmoeting met dr. Tullio Simoncini uit Rome, arts en chirurg, gespecialiseerd in oncologie, diabetologie en stofwisselingsziekten en tevens afgestudeerd in de filosofie.
De eenvoud van zijn redeneringen en vooral van zijn behandeling is schokkend. Hierbij doelen wij vooral op een ‘doe-het-zelfmethode’ voor ‘externe’ tumoren zoals in de mond, op de huid en in de maag. Het is beslist de moeite waard deze te proberen, mede gezien de snelheid van de respons.
Sinds 15 jaar brengt hij met succes zijn theorieën over de oorzaak en de behandeling van kanker in de praktijk. Zijn methode is gebaseerd op het eenvoudige gebruik van natriumbicarbonaat en hij heeft als gevolg grote problemen gehad met de Orde van Geneesheren. Dit gebeurt met alle helden die ‘niet in het gelid blijven’, omdat zij zich arts voelen en geen uitvoerders van strikte, vooraf vastgestelde behandelingen die geen enkel waardevol resultaat opleveren, maar eerder een bron zijn van leed en zware economische speculaties, zoals wij uiteenzetten in onze twee, of liever gezegd drie boeken over de praktijk van het doneren van organen.
Dr. Simoncini, u ondersteunt stellingen die revolutionair en innovatief zijn en gebruikt een eenvoudige behandeling. Kanker zou ‘slechts’ een schimmel zijn en wordt ‘slechts’ met bicarbonaat genezen?
Ik besef dat dit niet alleen bij collega’s, maar ook bij gewone mensen veel verbazing kan wekken, maar de theorie is het resultaat van een lange wetenschappelijke overweging en veel wetenschappelijk onderzoek (gezien de tientallen teksten die de waarde daarvan bevestigen). Wat echter vooral telt is dat de resultaten van mijn behandeling deze bevestigen. En deze resultaten zijn intussen behaald bij vele tientallen patiënten die vaak terminaal waren of een vorm van kanker hadden die ongeneeslijk was verklaard.
Dus kanker ‘is een schimmel’ en geen weefsel op zich?
Om precies te zijn, komt deze voort uit een candidakolonie – waarvan we vijf of zes extreem pathogene soorten kennen – die onvermijdelijk met afzonderlijke cellen het lichaam binnendringt, bijvoorbeeld via de voeding, en die gevaarlijk wordt wanneer deze erin slaagt om een grote kolonie te vormen in een orgaan of weefsel dat om enige reden zwak is. Zwak betekent dat dit niet die weerstand kan bieden die, samen met de werking van het immuunsysteem, zorgt voor de vitaliteit van het gehele lichaam. Candida heeft niet voor niets dezelfde genetische reeks als een tumor. Zolang de immuunbescherming doeltreffend is, is alles onder controle, maar in het tegenovergestelde geval verschijnt er een kolonie waartegen het lichaam zich probeert te verdedigen door middel van een inkapseling die groter wordt naarmate de kolonie toeneemt en die dus een grote omvang kan krijgen. Een orgaan waarvan het diepe bindweefsel is binnengedrongen, beschermt zichzelf door middel van cellulaire hyperproductie waarmee het probeert om de schimmelkoloniën, die neigen naar de volledige kolonisatie van het organisme, in te kapselen. De bestaande verhouding in een orgaan tussen gedifferentieerde weefsels en het bindweefsel bepaalt het reactievermogen en daarmee de mate van kwaadaardigheid van een neoplasma. Aan de ene kant zijn er dus de edele weefsels die niet kunnen worden aangevallen en aan de andere kant is er het eenvoudige bindweefsel. Het klierweefsel, dat een tussenvorm is tussen deze beide vormen omdat het een complexe structuur heeft, beschikt over een bepaald inkapselingsvermogen ten opzichte van schimmels en kan zich dus verzetten tegen de invasie daarvan door het verschijnsel goedaardige tumor te produceren.
De kwestie van verzwakt weefsel doet denken aan veel andere theorieën, zoals bijvoorbeeld de theorie van dr. Hammer, die stelde dat niet opgeloste conflicten en shocks in de hersenen microbeschadigingen veroorzaken die zichtbaar zijn op een CT-scan. Volgens zijn gedachtegang kan er, op basis van de door hem gecodificeerde overeenkomsten met het lichaam, worden voorspeld of gecontroleerd welke organen verzwakt zijn en dus gemakkelijk een tumor kunnen ontwikkelen.
Volgens mij is dit, vooral in diagnostisch opzicht, een goede theorie die alle kenmerken in zich heeft om te kunnen worden gecombineerd met de behandeling met natriumbicarbonaat. Deze stof is zeer doeltreffend tegen candida, die opportunistisch van die situatie profiteert.