vervolg deel1
Liever kijkt men naar de onmiddellijke effecten van een behandeling, waarbij de rest wordt overgelaten aan het lot of aan het non sequitur.
Deze houding heeft een grote en ernstige impasse in de behandeling van ziekten aan het licht gebracht die blijkt uit het gebrek aan theorieën en perspectieven die een fysieke ziekte op een andere manier bekijken dan tot nu toe is gedaan en uit gedeeltelijke diagnoses waarin alleen plaats is voor pathogenetische analyses in een symptomatologisch, therapeutisch perspectief. Er moet daarentegen gekeken worden naar het hele individu, zowel naar de vitale dynamiek als naar de psychologische en spirituele thematiek, ook al zijn deze niet meetbaar.

Geest en lichaam zijn niet twee gescheiden gebieden die los van elkaar staan, maar twee verschillende zaken van dezelfde essentie die in gelijke mate verantwoordelijk zijn voor de gezondheid van een persoon.
Vanwege deze geslotenheid a priori van de orthodoxe geneeskunde leidt de noodzaak van een grondige vernieuwing ertoe dat wetenschappers en artsen steeds vaker een alternatieve positie innemen. Hiervan getuigt een ware bloei van teksten en getuigenissen die niet in de lijn liggen van wat de officiële geneeskunde voorschrijft, vooral voor wat betreft de oncologie waar sprake is van een steeds grotere staat van verwarring en berusting.
En juist op dit gebied is het duidelijk dat de geneeskunde faalt. Hierbij toont de symptomatologische aanpak zijn beperkingen en putten de medische theorieën zich uit in een doolhof van doodlopende steegjes.

De genetica, het stokpaardje van de hedendaagse oncologie met haar oneindige enzymatische en receptoriale processen, is bezig haar laatste adem uit te blazen. Dat is in feite al gebeurd, maar niemand kan iets anders bedenken dat haar plaats in kan nemen. Het gevolg van het onvermogen van het oncologische establishment om het falen van deze tak van onderzoek – die wetenschappelijk niet kan worden verdedigd – toe te geven, is een constante verkwisting van grote hoeveelheden geldelijke, wetenschappelijke en menselijke middelen.

Welke nieuwe wegen moeten we dan inslaan? Waar moeten we die kleine logische elementjes vinden die de schaduw van onwetendheid weg kunnen nemen waarin de oncologie is gewikkeld?Veel wetenschappers, en vooral biologen, zijn van mening dat er met de toepassing van de theorie van Darwin over de evolutie van levende wezens een nieuwe weg kan worden ingeslagen met betrekking tot de zogeheten degeneratieve ziekten, zoals kanker, hartaandoeningen of geestesziekten. Volgens deze denkrichting zijn ziekten niet toe te schrijven aan genetische factoren of omgevingsfactoren, zoals nu algemeen wordt aangenomen, maar aan infecties.

Het antwoord op de vraag naar wat een ziekte veroorzaakt, kan dus worden gevonden in het vakgebied dat de geneeskunde het meeste aanzien heeft gegeven en dat ervoor heeft gezorgd dat deze zich ontwikkelde van eenvoudige knoeierij tot wetenschap: de microbiologie.